Hoe krijg je de leerling actief betrokken bij de stof? Het is een vraag zo oud als het Nederlands. / Het begon allemaal door mijn passie voor het onderwijs, waardoor… / Mijn lievelingsguru’s Deci en Ryan schreven het al, … Ik verveelde me. Toen maakte ik dit.
Wat is dit?
Op deze website vind je een verzameling escaperoomachtige puzzels. Sommige zijn te gebruiken bij de les Nederlands (ik noem ze ’taadsels’), andere niet. ‘Escape room’ is een beetje een verwarrende term, omdat geen van de puzzels zich echt afspelen in een kamer waaruit je moet ontsnappen. Wel bestaan ze allemaal uit aanwijzingen die je met een beetje puzzelen en googelen brengen bij het juiste antwoord.
Waarom is dit?
Eerlijk, ik vind het gewoon leuk om puzzels te maken, en te klooien met foto’s en video’s. In mijn leerlingen heb ik de ultieme slachtoffers gevonden voor mijn projecten. Tot mijn grote vreugde blijken ze dat te waarderen! Het is best veel werk om deze dingen te maken, dus ik deel het graag met anderen.
Wie is dit?
Mijn naam is Lotte Wijbrands. Ik geef Nederlands op een middelbare school voor havo/vwo in Amsterdam. Dit is mijn gewone website.
Wat kost dit?
Niks. Tenzij je graag een speciaal voor jou gemaakte wil (wat kan!), dan vraag ik natuurlijk wel iets van een vergoeding.
Contact
Wil je toegang tot de besloten puzzels? Heb je opmerkingen of vragen? Moet ik iets maken? Wil je iets zeggen? Je kunt me hier bereiken. Of hier.
Waarom heet de website ‘De kool zat verpakt in een geit’?
Uitstekende vraag. Het refereert aan mijn favoriete stukje Pluk van de Petteflet. En het klinkt wel raadselachtig, vond ik zelf.
‘O ja?’ zei de wolf. ‘Zou dat het zijn? Ik dacht dat het kwam door de kool en de geit.’
– ‘Wat? Wat gebeurde er dan met een kool en een geit?’
‘Ik heb een keer een kool opgegeten’, zei de wolf.
– ‘Een kool? Maar wolven eten toch geen kool?’
‘Nee, dat is zo. Maar deze kool zat in een geit. Hij was verpakt in een geit.’
– ‘Aha, je bedoelt dat je een geit hebt opgegeten?’
De wolf knikte. ‘ Heel lang geleden…’, zei hij zacht en hij keek Pluk aan met schaamte in
z’n ogen.
– ‘Praten we niet meer over…’, zei Pluk.